Twórcy

Pistolet wz. 35 Vis, skonstruowany przez Piotra Wilniewczyca i Jana Skrzypińskiego,  był bronią osobistą oficerów i podoficerów Wojska Polskiego w latach 1936 – 1939.

 

Część z wyprodukowanych w Polsce 49400 egzemplarzy tej broni stanowiła w czasie okupacji niemieckiej uzbrojenie żołnierzy podziemia. Pistolet Vis należy do najbardziej udanych konstrukcji tego typu broni, powstałych przed II wojną światową. Charakteryzował się przede wszystkim bardzo dobrą celnością oraz dobrym wyważeniem środka ciężkości.

Współtwórca Visa, prof. Piotr Wilniewczyc (1887 – 1960) był jednym z najwybitniejszych wynalazców i konstruktorów. Urodził się koło Irkucka. Gimnazjum ukończył w Wilnie, a studia odbył na Wydziale Chemicznym Instytutu Technologii w Petersburgu oraz Mihajłowskiej Szkole Artylerii. Biegła znajomośc  rosyjskiego, francuskiego, niemieckiego, angielskiego i hiszpańskiego umożliwiała mu ciągły kontakt z fachową literaturą światową.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości powrócił do kraju i podjął pracę w laboratorium Fabryki Prochu pod Sochaczewem. Od 1928 r. P. Wilniewczyc był pracownikiem Państwowej Wytwórni Uzbrojenia. Podjął wówczas badania nad materiałami do produkcji broni oraz nad nowymi wzorami karabinów maszynowych ( km czołgowego i lotniczego). Z tego okresu pochodzi konstrukcja pistoletu Vis.

Drugim udanym projektem Wilniewczyca i Skrzypińskiego był opatentowany w 1938r. pistolet maszynowy MORS (kaliber 9 mm, pojemność magazynka 25 naboi, masa 3,9 kg). Miał on dwa spusty (jeden do ognia  ciągłego, drugi do pojedyńczego) oraz wymienną lufe z osłabiaczem odrzutu. Broń ta została, w niewielu niestety egzemplarzach, wprowadzona na uzbrojenie Wojska Polskiego tuż przed II wojną światową jako wz.1939. Do dzisiaj nie zachował się ani jeden egzemplarz tej broni.

W czasie okupacji Wilniewczyc włączył się do działalności konspiracyjnej w Armii Krajowej. Prowadził wówczas prace dla podziemnych warsztatów uzbrojenia. Skonstruował m.on. tłumik do pistoletów używanych w czasie akcji bojowych.

Po wojnie mimo atrakcyjnych propozycji zagranicznych pozostał w Polsce. Prowadził wykłady na politechnikach w Warszawie, Łodzi i Poznaniu. W 1955r. opublikował pracę Broń strzelecka, a  w 1958 Broń samoczynna. Obydwie monografie mają w polskiej nauce wojskowej charakter pionierski.

Ostatnim dziełem Wilniewczyca jest 9 mm pistolet maszynowy doskonały w swojej klasie, który jako wz. 1963 został wprowadzony do uzbrojenia LWP. Broń ta , zwana popularnie Rakiem (skrót od słów : ręczny karabin komandosów), ma oryginalną konstrukcję, umożliwiającą strzelanie zarówno z ramienia ( przy rozłożonej kolbie) jak i z jednej ręki. Może on strzelać ogniem ciągłym i pojedynczym. Działa na zasadzie odrzutu zamka swobodnego. Pistolet posiada magazynek na 15 lub 25 naboi typu Makarowa. Jego masa wynosi 1,64 kg, a pocisk osiąga prędkość początkową 330 m/s. Rak do niedawna stanowił wyposażenie wojsk powietrznodesantowych oraz obsługi sprzętu.